مرجانه

اینم حالو روز این روزای ما

.

.

.

در حضور بی‌دریغ این زوال خسته
در حصار بی‌نصیب چون منی نشسته
دست ما چو ذهن ما ز وصل او جدا شد
اوج بی‌نظیر عشق ما چنین رها شد

حال ما چو بد شود ز راه دور مستیم
راه ما چو سد شود باز و باز مستیم
رنج ما عدد شود باز و باز هستیم
جان ما عدد شود هی دراز هستیم
باز و باز هستیم در فراز هستیم
بی‌اعتراض هستیم هی دراز هستیم