اینم حالو روز این روزای ما
.
.
.
در حضور بی‌دریغ این زوال خسته
در حصار بی‌نصیب چون منی نشسته
دست ما چو ذهن ما ز وصل او جدا شد
اوج بی‌نظیر عشق ما چنین رها شد
حال ما چو بد شود ز راه دور مستیم
راه ما چو سد شود باز و باز مستیم
رنج ما عدد شود باز و باز هستیم
جان ما عدد شود هی دراز هستیم
باز و باز هستیم در فراز هستیم
بی‌اعتراض هستیم هی دراز هستیم
سلامتی اون رفیقی که وقتی از شهرستان بهت زنگ میزنه دوست داری شبونه را بیافتی بری پیشش
بعضی ها حسرت روزهای گذشته و خاطراتش را می خورند، مثلا حسرت بهاری که گذشت! یا زمستان 91 که برف هم نبارید، یا حتی عشق بازی های پاییز 91 را! اما من بیشتر شوق فصل بعدی را دارم! مثلا تابستان 91 که بیشتر در گرمای بعد از ظهر در پارک ها چرخ می زدیم، من شوق پاییز را داشتم و خنکای هوا و نم نم بارانو آهنگهای نامجو! دقیقا همین اتفاقات هم برایم افتاد! یا در پاییز شوق زمستان و سرمای هوای سر صبحو کم کم شوق نوروزو بهارو و بالاخره تابستان 92 با طعم شادمهر!
اما امروز دوباره شوق پاییز را دارم! پاییز 92 اما بازهم با طعم نامجو!
این هم آهنگی برای اول مهر!
پ.ن:البته اگر شاهین با ترامادولش بگذارد!
یادش بخیر!
یه زمانی چقدر کتاب داستان و رمان می خوندم! بعدشم خیلی بیشتر از این روزا می نوشتم، الان که دیگه سر خودمونو الکی شلوغ کردیم از لذتای زندگی افتادیم، بعضی از روزا می شه که تنها حالی که کردم غذا خوردنم بوده! خیلی بده، میدونم خودم، باس درستش کنم! جدا از اون به نوشتن نیاز هم دارم! به قول یه اسکلی نوشتن ذهن آدم رو مرتب می کنه! کمک می کنه که آدم بتونه بهتر فکر کنه!
دارم از پنجره بیرونو نگاه می کنم.
سلام
مدتی بود که حوصله اش را نداشتم که این طرف ها آفتابی شوم
ولی انگار حوصله اش برگشته
